Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

verpa eggjum

  • 1 VERPA

    * * *
    (verp; varp, urpum; orpinn), v.
    1) to throw, with dat. (hann varp af sér skildinum);
    hestrinn féll ok varp honum af baki, threw him off;
    hann verpr sér í söðulinn, he throws himself into the saddle;
    verpa af sér klæðum, to throw off the clothes;
    verpa mœðiliga öndinni, to draw a deep sigh;
    verpa orðum (or orði) á e-n, to address (þessi varp orðum á konung ok spurði);
    væntir mik þess, at margir verpi þar góðum orðum á mik, that many men will have good words to say of me;
    verpa e-n inni, to shut one in;
    impers. to be thrown;
    þar varp út údaun miklum, a great stench came out;
    2) verpa á, to guess at, calculate (verpa menn svá á, at latizt hafi níu menn);
    3) to lay eggs (= verpa eggjum);
    4) to cast up (verpa haug eptir fornum sið);
    þeir urpu haug eptir Gunnar, they raised a mound over G.;
    verpa aptr hauginn, to shut the cairn;
    verpa vef, to warp a web (sá er orpinn vefr ýta þörmum);
    5) pp., orpinn;
    sandi orpinn, covered with sand;
    aldri orpinn, bent with age;
    uppi orpinn fyrir e-m, quite overwhelmed, at one’s mercy;
    6) refl., urpust flestir vel við orðsending Danakonungs, they turned a favourable ear to, responded to the call.
    * * *
    pres. verp; pret. varp, pl. urpu; subj. yrpi; part. orpinn; vurpu, vyrpi, vorpinn: a medial form verpumk, Vþm. 7: [Ulf. wairpan = βάλλειν; A. S. weorpan; Engl. warp; O. H. G. werfan; Germ. werfen]:—to throw, with dat.; hvígi er hann skýtr eða verpr, Grág. (Kb.) i. 144; varp af sér klæðum, Fms. vi. 226, vii. 167; hann varp af sér skildinum, Nj. 95; hann verpr sér í söðulinn, 83; hestrinn féll ok varp honum af baki, threw him off, Fms. x. 408; þeir urpu sér jafnan meðal viðanna, Nj. 126; Gísli varp honum á lopt annarri hendi, Fms. vii. 32; mun þér orpit í þann eldinn, 37: absol., ef maðr höggr til manns eða verpr, Grág. (Kb.) i. 144: verpa mæðiliga öndinni (and-varp), to draw a deep sigh, Nj. 272; verpa braut, to throw away, Rb. 126, Mar., Th. 78; verpa til, to add to, Rb. 124; verpa e-u af sér, to throw off, 623. 36.
    2. impers. to be thrown; nú verpr tré eða hval á gras upp, Grág. ii. 354; þar varp út údaun miklum, a great stench oozed out, Ísl. ii. 46.
    3. phrases; verpa orðum á e-n, to address, Fas. ii. 514; þessi varp orðum á konung, Fms. x. 35; at margir verpi þar góðum orðum á mik, Nj. 179: verpa á e-t, to guess at, calculate (á-varp); var vorpit á þat, at lið Þórðar mundi vera á áttunda hundraði, Sturl. iii. 41, 42, 211; verpa menn svá á, at látizk hafi níu menn, Bs. i; þeir urpu á tvær merkr, Sturl. i. 26, iii. 203.
    4. to lay eggs; verpa eggjum, Stj. 77; foglinn varp nær eingi, Bs. i. 350; vali alla þá er í bergum verpa, Gþl. 429; freq. in mod. usage of all kinds of birds.
    II. to fence, guard; hinn skal verpa um garði, Gþl. 453; ok urpu Danir Norðmenn inni, shut them in, Fb. iii. 359: to cast up a cairn or the like, verpa haug eptir fornum sið, Gísl. 31; þeir urpu haug eptir Gunnar, Nj. 118; ok vurpu yfir harla mikinn haug af grjóti, Stj. 366; ok var haugr orpinn eptir hann, Fms. xi. 17; síðan lét hann verpa aptr ( shut) hauginn, x. 186: verpa vef, to warp a weft; sá er orpinn vefr ýta þörmum, Darr. 2: cp. also hlaðvarpi = the fence round a house: sandi orpinn, wrapped in sand, Sól. 49; allt var sandi vorpit, Bs. i. 308; tré í flæðar-máli sandi orpin, Grág. (Kb.) ii. 124.
    2. bent, [cp. Engl. warped, of wood-work]; aldri orpinn, ‘warped with eld,’ i. e. bent with age, Fas. i. 143, Fms. xi. 21, Stj. 374: vera e-m undir orpinn, subject, prop. = Lat. obrutus, Sks. 547 B, Stj. 376: vera eigi upp orpinn fyrir e-m, quite overwhelmed, Fas. iii. 226, Eg. 578, Ld. 144.
    III. reflex., urpusk flestir vel við orðsending Dana-konungs, to turn a favourable ear to, yield to the call, Fms. vii. 309; cp. bak-verpask við e-n.
    2. middle voice; hvat er þat manna er verpumk orði á, who is it that casts words on me? i. e. speaks to me, Vm. 7.

    Íslensk-ensk orðabók > VERPA

  • 2 verpa

    v (dat) (-ti, -t/ orpið)
    hnízdit
    Fuglinn verpur í bjarginu.

    Íslensk-tékknesk orðabók > verpa

  • 3 verpa

    * * *
    (verp; varp, urpum; orpinn), v.
    1) to throw, with dat. (hann varp af sér skildinum);
    hestrinn féll ok varp honum af baki, threw him off;
    hann verpr sér í söðulinn, he throws himself into the saddle;
    verpa af sér klæðum, to throw off the clothes;
    verpa mœðiliga öndinni, to draw a deep sigh;
    verpa orðum (or orði) á e-n, to address (þessi varp orðum á konung ok spurði);
    væntir mik þess, at margir verpi þar góðum orðum á mik, that many men will have good words to say of me;
    verpa e-n inni, to shut one in;
    impers. to be thrown;
    þar varp út údaun miklum, a great stench came out;
    2) verpa á, to guess at, calculate (verpa menn svá á, at latizt hafi níu menn);
    3) to lay eggs (= verpa eggjum);
    4) to cast up (verpa haug eptir fornum sið);
    þeir urpu haug eptir Gunnar, they raised a mound over G.;
    verpa aptr hauginn, to shut the cairn;
    verpa vef, to warp a web (sá er orpinn vefr ýta þörmum);
    5) pp., orpinn;
    sandi orpinn, covered with sand;
    aldri orpinn, bent with age;
    uppi orpinn fyrir e-m, quite overwhelmed, at one’s mercy;
    6) refl., urpust flestir vel við orðsending Danakonungs, they turned a favourable ear to, responded to the call.
    * * *
    t, to edge; verpa skó, to edge or border a shoe (skó-varp).
    2. reflex. to warp, shrink, from heat; þilið verpist af hita, and the like.

    Íslensk-ensk orðabók > verpa

  • 4 verpa

    v. сильн. III; praes. verp; praet. varp, pl. urpum; conj. yrpa; pp. orpinn
    1) (dat.) бросать, кидать

    verpa orðum ( или orði) á e-nобращаться к кому-л.

    3) нестись, класть яйца (= verpa eggjum)
    4) (acc.) набрасывать, накидывать, возводить (курган и т. п.)
    * * *
    гл. сильн. III бросать

    Old Norse-ensk orðabók > verpa

  • 5 verpa

    [vεr̥pa]
    I. vt verp, varp, urpum, orpið
    1) (D) бросать, кидать

    verpa e-u af sér — сбрасывать что-л. с себя

    2) тж. по слаб. спр. verpti [vεr̥tɪ] (D):

    verpa (eggjum) — нестись, класть яйца

    3) (A) набрасывать, накидывать; возводить

    verpa orðum á e-n — обращаться к кому-л.

    II. vt verpti

    Íslensk-Russian dictionary > verpa

  • 6 EGG

    * * *
    I)
    (gen. pl. eggja), n. egg.
    (gen. -jar, dat. -ju; pl. -jar), f. edge; eyða (verja) oddi ok eggju, by force of arms, with might and main.
    * * *
    1.
    n. [A. S. äg; Engl. egg; Swed. ägg; Dan. æg; Germ. ei], an egg, Eg. 152, Grág. ii. 346; arnar-e., æðar-e., álptar-e., hrafns-e., dúfu-e., kriu-e., etc., an eagle’s egg, eider duck’s, swan’s, raven’s, dove’s, etc.; also, höggorms egg, a snake’s egg: eggja-hvíta, f. the white of an egg: eggja-rauða, f. or eggja-blómi, m. the yolk; verpa eggjum, to lay eggs; liggja á eggjum, to sit on eggs, brood; koma, skríða ór eggi, of the young, to come out of the egg, Fagrsk. 4 (in a verse): an egg is glænýtt fresh, stropað half-hatched, ungað hatched; vind-egg, a wind-egg, addled egg; fúl-egg, a rotten egg; vera lostinn fúlu eggi, proverb of a sad and sulky looking fellow that looks as if one had pelted him with rotten eggs, Gísl. 39 (in a verse); fullt hús matar og finnast hvergi dyrnar á, a riddle describing an egg; but fullt hús drykkjar og finnast hvergi dyrnar á, the berry: eggja-fata, f. a bucket in which to gather eggs: eggja-kaka, f. an ‘egg-cake,’ omelet: eggja-leit, f. a gathering of eggs, etc.
    2.
    f., gen. sing. and nom. pl. eggjar, old dat. eggju, mod. egg; [Lat. acies; A. S. ecg; Engl. edge; Hel. eggja; O. H. G. ecka, Germ. ecke, is the same word, although altered in sense; Swed. ägg; Dan. æg]:—an edge, Eg. 181, 183, Nj. 136: the phrase, með oddi ok eggju, with point and edge, i. e. by force of arms, with might and main, Ó. H. ch. 33, Grág. ii. 13, Nj. 149, 625. 34; oddr ok egg, ‘cut and thrust,’ Hom. 33; drepa í egg, to blunt: as the old swords of the Scandinavians were double-edged (only the sax had a single edge), egg is freq. used in pl.; takattu á eggjum, eitr er í báðum, touch not the edges, poison is in both of them, Fas. i. 522 (in a verse); the phrase, deyfa eggjar, vide deyfa: the sword is in poetry called eggjum-skarpr, m. with sharp edges; and the blade, tongue of the hilt, Lex. Poët.; sverðs-eggjar, sword edges; knífs-egg, öxar-egg, the edge of a knife, axe.
    2. metaph., fjalls-egg, the ridge of a mountain, Hkr. ii. 44; reisa á egg, to set ( a stone) on its edge, opp. to the flat side, Edda 40: eggja-broddr, m. an edged spike, Fms. x. 355.

    Íslensk-ensk orðabók > EGG

  • 7 egg

    [εg̊ʰ:]
    I. n eggs, egg

    verpa eggjum — нести [класть] яйца, нестись

    II. f eggjar, eggjar

    Íslensk-Russian dictionary > egg

  • 8 egg

    I.
    n. -ja-, gen. pl. eggja

    verpa eggjumнести [класть] яйца, нестись

    II.
    f. -jō-, gen. eggjar, dat. eggju (н-и. egg); pl. eggjar
    лезвие, остриё, режущая кромка
    * * *
    с. ж. р. - jō- лезвие
    д-а. ecg (а. edge), д-в-н. ecka (н. Ecke угол), ш., нор. egg, д. æg; к лат. aciēs

    Old Norse-ensk orðabók > egg

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»